De Willige Dame V1 – K V3

Voor de eerste uitwedstrijd moesten we naar de Trinitatiskapel in Dordrecht, een prachtig uit de 17e eeuw stammend bouwwerk. We speelden in de kerkeraadskamer. De kerkeraad (kerkenraad moet je tegenwoordig schrijven, wat ik als overtuigd tegenstander van de tussen-n niet doe) kan in die dagen niet erg groot geweest zijn. De twee viertallen pasten netjes in de kamer, maar daarmee was de ruimte toch min of meer gevuld. De verwarming deed het prima. Voor de gelegenheid had ik thuis nog snel een warmere trui aangetrokken wat dus niet per se nodig was geweest. Maar met oude gebouwen weet je het maar nooit………
Net als de vorige keer tegen DWD trof Peter inmiddels oud-RSB secretaris Wim Platje aan het bord. Zij waren als eersten klaar. Een offer van Peter wat niet het verwachte rendement opleverde had zijn stelling onherstelbaar gecompromitteerd. Jammer, maar goed geprobeerd. De eerste nul stond op het formulier. Er zou een tweede volgen van mij maar eerst kwam de goede remise van André. Ik zag een evenwichtige partij met de laatste maal waarop ik keek ik een kwaliteit achterstand tegen twee pionnen.
Ik speelde een goede opening, maar helaas was m’n tiende zet een misser. Ik vergat na P x d4 m’n loper op f5 naar h7 terug te trekken terwijl ik nota bene kort daarvoor met ….. h6 een plekje daarvoor had vrijgemaakt. Weliswaar kon ik na P x f5 met een pion terugnemen, maar daarmee was op slag de structuur uit m’n stelling verdwenen waarna ik van alle kanten onder druk kwam te staan. Nog lang heb ik geprobeerd iets terug te rommelen maar na de geforceerde dameruil waren de kansen daarop samen met de dames ook wel verdwenen. Het weggeven van een paard daarna versnelde alleen maar het einde.
De held van de dag was Charlie. Hij raakte verzeild in een eindspel met ongelijke lopers met alleen nog veel pionnen op het bord waarvan hij er op zeker moment twee meer had. Desondanks was het nog steeds remise, maar………. na een onnauwkeurigheid van de tegenstander greep hij het initiatief en kon de laatst overgebleven pion ongehinderd naar het promotieveld laten rennen. Die is daar nooit aangekomen want gelukkig werd er tijdig opgegeven. Daar was ik wel blij mee want ondertussen was het al behoorlijk laat geworden.

Theo Heukels, teamleider