Dordrecht V1 – Krimpen V1

Dordrecht V 2  –  Krimpen V 1
Toen mijn TomTom ons de Van Karnebeekstraat in liet rijden en ik De Crabbehoeve, het tegenwoordige onderkomen ven SV Dordrecht, in het oog kreeg wist ik het opeens weer van mijn vorige bezoek daar : wat was het daar KOUD!!
Ook nu was de temperatuur in datzelfde zaaltje laag, zodanig dat iemand van ons (ik ben vergeten  wie) er een opmerking over maakte. Het zou wel beter worden werd ons voorgehouden, want er komen nog meer mensen bij en daarmee gaat de temperatuur vanzelf omhoog. Die mensen kwamen inderdaad. Een handvol Dordtenaren en een viertal van ASV uit Arnhem wat een ronde in de KNSB bekercompetitie kwam spelen.
Bij het oplezen van de spelersnamen – de twee viertallen-wedstrijden werden gelijktijdig gestart –  hoorde ik bij ASV de naam Peter Boel vallen. Ik nam me voor om hem te vertellen hoezeer ik dit jaar zijn voortreffelijke Corus rondeverslagen heb gemist, mits ik daartoe de kans zou krijgen natuurlijk.  Die kwam er helaas niet want wij waren al om 11 uur klaar toen de beker-viertallen nog volop in de strijd waren.
Onze eerste uitslag kwam van invaller Peter. Zichtbaar ontevreden vertelde hij me dat hij had verloren. Zoals hij zei had hij in een foutenfestival de laatste gemaakt en beloofde me na analyse wat meer details te zullen mailen. In telegramstijl hier zijn bevindingen : In de Caro-Kann (met zwart) goed uit de opening gekomen.  Twee pionnen voor. Na tactische fout kwaliteitsverlies. Een derde pion gepakt. Ten onrechte stukken gaan ruilen in plaats van actief op te treden met het aanwezige materiaal. Waarna tenslotte de loper machteloos moest toezien hoe de toren zich op de pionnen kon storten. Een beetje troost kon Peter nog wel putten uit de veel hogere rating van de tegenstander.
Rob verkeert in blakende vorm. Niet alleen op de soos worden successen geboekt, ook in het viertal gaat het geweldig. Ik heb hem al laten doorschemeren dat het volgend seizoen weleens bord 1 kan gaan worden. Hij speelde weer een zeer gedegen partij die uitmondde in een dubbel-toreneindspel met pion meer wat overtuigend naar winst werd gevoerd.
Leo en z’n ook flink hoger gerate tegenstander hielden elkaar steeds in balans totdat er een loper/paard eindspel met heel veel pionnen op het bord stond waarin beiden geen winstkansen meer zagen : remise.
Ik speelde als laatste en had na bange avonturen (er dreigde lang mat of groot materiaalverlies)  me eindelijk aan de druk ontworsteld en vrij spel met zelfs een pion meer gekregen. Echter, minder tijd op de klok, veel materiaal op het bord, het gevoel zojuist ontsnapt te zijn en de wetenschap dat remise de eindstand op 2 – 2 zou bepalen wat op zich niet slecht zou zijn bij een groot gemiddeld ratingverschil (bleek later 235 te zijn) deden me besluiten remise aan te bieden. Dit werd na enig beraad aangenomen. Het was toen elf uur en dus konden we redelijk snel naar huis. Na Leo en Rob thuisgebracht te hebben stapte ik om middernacht mijn woning binnen. Toch nog betrekkelijk vroeg voor een uitwedstrijd.
Echt laat is het wel voor de schaakvrienden uit Arnhem geworden. Op de KNSB website zag ik dat ook hun wedstrijd  2-2 was geworden waarna er dus nog gevluggerd moest worden. Dat wonnen ze met 1½ – 2½  zodat hun verre reis en late thuiskomst niet voor niets zijn geweest.
Theo Heukels
Dordrecht V 2 – Krimpen V 1                 2 – 2
1.  Elroy Peters        –    Theo Heukels         0,5 – 0,5
2.  Hans Boersma    –     Rob Scherjon         0 – 1
3.  Rien Mulder        –    Leo Koot                  0,5 – 0,5
4.  Johann Hauser    –    Peter de Weerd  1 -0

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *