Dordrecht V2 – Krimpen V1

Dordrecht V2 – Krimpen V1

Het seizoen voor ons viertal zit erop. Dinsdag 1 maart trokken we zuidwaarts voor de slotronde tegen het tweede viertal van SV Dordrecht. Na het verlaten van het Johan de Witt Gymnasium als onderkomen is de vereniging behoorlijk door de stad gaan zwerven. Eerst werd het een andere school, daarna het Jubal muziekcentrum en nu dan De Crabbehoeve. Hopelijk heb ik bij deze opsomming niets over het hoofd gezien.

De Crabbehoeve is een eerbiedwaardig bejaard gebouw waarin we gisteravond al klappertandend de avond hebben doorgebracht. Of de verwarming is niet opgewassen tegen ons klimaat of de beheerder laat de thermostaat uit zuinigheidsoverwegingen op de spaarstand staan. Dat is heel wat anders dan op de Volksuniversiteit Rotterdam waar je bij het betreden van het leslokaal vaak eerst een raam moet opengooien om niet direct in katzwijm te vallen.

Doordat Leo verhinderd was kon ik Bart Zwoferink zijn extern debuut laten maken. En dat deed hij met zwart spelend erg goed! Gelukkig voor hem werd met 1. e4 geopend zodat hij het voorbereide Scandinavisch op het bord kon brengen. Dat er al spoedig een variant op het bord stond waar niet bijzonder naar gekeken was deerde niet. Het initiatief wat hij had gegrepen gaf hij niet meer uit handen. En als laatste spelend nam hij kalm de tijd om de inmiddels straal gewonnen stand voorbeeldig uit te schuiven.

Voor het tweede punt zorgde André. In een leuke partij, zoals hij zelf zegt, werd vanuit het Frans de e-pion gewonnen. Die werd later weliswaar teruggepakt, maar dat ging wel ten koste van de witte positie waarna het op de verzwakte koningsvleugel begon te lopen. Een paar ruilen aldaar leverde André een tweetal pionnen op waarna de tegenstander het voor gezien hield.

Verloren werd er ook. Getrouw aan zijn stijl zette Lars de partij scherp op maar verloor door een aftrekaanval de kwaliteit. Dat betekende nog niet meteen het einde want het bleef voorlopig nog wel gelijk opgaan. Maar met het afruilen van stukken, wat good old Henk Barends maar al te graag deed, ging de situatie van lastig naar moeilijk en tenslotte met een licht stuk minder naar hopeloos. Waarna Lars terecht opgaf.

Ikzelf kon het vandaag tegen een goede jeugdspeler in de lift (laatste ratingwinst 94 punten!) niet bolwerken. Even wat minder opletten in de opening (foei) kostte een pion. Nog niet dramatisch, maar daardoor was ik wel verplicht aanvallend te gaan spelen. Ik slaagde er nog wel in mijn stukken actief neer te zetten maar miste aan het eind van de rit volgens de inmiddels toeschouwer geworden André tenminste één kans om daarvan te profiteren. Waarna de neergang zich inzette en ik het tij niet meer wist te keren.