EGS -K2-KNSB

EGS – Krimpen 2

In een op zijn minst rustiek te noemen ambiance (een emmer in de zaal voor de lekkage van het plafond, piepende schuifdeuren, behang met vochtplekken en rood-wit geblokte tafelkleedjes) ontving het Goirlese EGS ons voor een wedstrijd die we maar snel moeten vergeten.

Met zwart was Kees aan bord 6 als eerste klaar na 13 en een halve zet. Na een onregelmatig behandelde Weense opening waarin Kees frivool de g-pion tot g4 liet oprukken bood zijn tegenstander remise aan. Hoewel Kees liever de complicaties nog was aangegaan, was er objectief echter geen enkele aanleiding om dat aanbod te weigeren. Na een evenwichtig verloop werd in de partij van Peter aan bord 2 kort daarna ook besloten het punt te delen. Daarmee was de koek voorlopig op. Aan bord 7 had Hans een kleine kwaliteit meer ten koste van twee pionnen. Helaas werkten de torens van zijn tegenstander goed samen en na het nodige gemanoeuvreer resulteerde dat in stuk- en partijverlies. Davids partij (bord 7) had wat weg van een partijtje Halma: het leek volledig met acht tegen acht pionnen en de meeste stukken op het bord te zijn dichtgeschoven, maar de op rating favoriete tegenstander wist toch een doorbraak te forceren. Of dat nodig was is de vraag, maar David raakte de weg kwijt en moest opgeven. Inmiddels was Hans aan bord 3 op niet nader verklaarde wijze in een eindspel terechtgekomen met een kwaliteit minder: K+P+2 pionnen tegen K+T+2 pionnen. Hans hield nog lang stand, maar het was uiteindelijk toch niet te houden.  Op bord 4 was Bert met zwart in een volstrekt verloren eindspel beland van beiden K+P. Bert: vier pionnen op de koningsvleugel tegen drie van zijn tegenstander, en met de tegenstander maar liefst drie verbonden vrijpionnen op de damevleugel, waar Berts koning eenzaam het ontvangstcomité vertegenwoordigde. Met de moed der wanhoop en onder opoffering van nog een pion stortte Bert zijn pionnenmacht (voor zover daar al sprake van was) op de koningsvleugel naar voren en wist tot ieders verrassing zowaar het vijandelijke paard te veroveren. Met een paard meer slaagde hij er in om de pionnenstorm te overleven, maar (nog) meer dan remise zat er niet in. Aan bord 1 was Joop met wit al de hele middag een gedegen partij aan het breien. Een gecompliceerde gesloten Siciliaan waarin Joop uiteindelijk al het zware geschut op de f-lijn kon opstellen en met brute kracht kon inbreken; een mooie overwinning op een sterke tegenstander. Aan bord 5 zwoegde Meinte tegen een Hollandse Stone wall. Het kostte op termijn een tweetal pionnen en bij het scheiden van de markt zag hij terecht in dat verder verzet geen zin had. Helaas met 5½-2½ een kostbare nederlaag tegen een min of meer gelijk gewaarde tegenstander.

Kees Greevenbosch