K 3 – CSV 3

Krimpen 3 beet opnieuw in het zand, nu tegen CSV 3

Ook onze tweede wedstrijd ging helaas verloren in de streekderby tegen CSV 3. En opnieuw was dat extra jammer omdat beide teams  – gezien de rating – ongeveer gelijkwaardig zouden moeten zijn.
We begonnen de avond met een 2-0 achterstand omdat twee vooruit gespeelde partijen (Henk en Eddy) door de onzen werden verloren. Die achterstand betekende dat een redelijke uitslag de hele avond uit zicht bleef: met uitzondering van mijzelf kwamen de hele en halve punten pas op de valreep binnen.

Mijn collega-teamleider Bas Koote had iets leuks in gedachten, hopende dat ik in de door hem gegraven kuil zou stappen. Maar ik zag hoe ik de kuil kon dichtgooien door met een tussenzet zijn plan te verijdelen. Ik had daarna een kwaliteit meer, ontweek een zetherhaling maar zag vervolgens toch geen winstplan. Na een pion te hebben verloren accepteerde ik ondanks miniem materieel voordeel toch maar het remiseaanbod.
Robert was helaas opnieuw snel klaar met een nul voor de moeite. Donger en Joost – beiden hadden in de vorige ronde ook goed werk afgeleverd – kwamen opnieuw goed voor de dag. Donger belandde in een pionneneindspel waarin aan beide kanten werd gepromoveerd. Hoewel Donger denk ik iets beter stond met een extra pion moest zij toch met remise genoegen nemen.
Joost speelde opnieuw een keurige partij die hij met een leuk kwaliteitsoffer – dat hij even later met een flinke rente terug verdiende – naar zich toehaalde.
Bleven over onze kopmannen Evert en Eric. Evert belandde in een dubbeltoren eindspel. Nadat de torens van het bord waren verdwenen had hij echter een pion minder. Zijn koning stond toen voor de bekende onmogelijkheid om twee noodzakelijke taken te volbrengen: 1) het uitschakelen van de vijandelijke vrijpion op de koningsvleugel; 2) het verdedigen van zijn eigen pionnen op de damevleugel. De uitvoering van taak 1 leidde er echter toe dat de zwarte damevleugelpionnen een prooi werden voor de hongerige witte koning. Einde oefening dus.

De beste prestatie van de avond kwam op naam van Eric. Hij blunderde een stuk weg en benutte daarna maximaal het gevoel van niets meer te verliezen te hebben. Hij probeerde initiatief te pakken, won zijn stuk terug en verraste zijn tegenstander in een ingewikkelde stelling als een dief in de nacht met een verrassende mataanval. Hulde!

Peter de Weerd