K2 – De Willige Dame 1

Krimpen 2 – De Willige Dame 1

In de promotieklasse van de RSB stond afgelopen maandag een belangrijk duel op het programma. Krimpen 2 nam het op tegen de Willige Dame uit Dordrecht. Een echt degradatieduel waarbij onze gasten uit Dordrecht moesten winnen om nog een kans op behoud te hebben. Dat men voor de laatste kans vocht bleek niet uit de opstelling. De Dordtenaren kwamen met 4 invallers, dus leek het op papier geen probleem om minimaal een gelijkspel te halen.

Floris speelde aan bord 1 tegen Johan Went (1688).  Wit (Johan) koos voor een De Leeuw opzet in de voorhand. De witte koning bleef in het centrum, een uitnodiging om op visite te komen door een centrum doorbraak. Floris gooide zijn pionnen naar voren en leek de doorbraak te forceren, maar op het moment suprême pakte hij niet door. Dat gaf wit de kans tot een gevaarlijke tegenaanval. In tijdnood miste Floris een enorme kans (Lxc4) wat de partij direct had beslist. Na de slappe zet Td8, speelde wit a tempo b3 wat zijn koningstelling weer veilig maakte. Helaas kon Floris de 2^e aanvalsgolf niet meer stoppen. Zoals hij zelf zei “een baggerpartij”, helaas ben ik het met hem eens.

Hans van Nieuwenhuizen speelde tegen van Dongen (2001). Zoals afgesproken probeerde hij remise te maken. De dames snel van het bord, maar zwart hield compensatie voor de pion achterstand. Wit moest te veel zetten met de koning doen en kreeg zijn stukken maar moeilijk ontwikkelt. Tenslotte besliste zwart op vrij eenvoudige wijze de strijd. Geen sterke partij van Hans.

Joop Huijzer speelde aan bord 3 tegen Claessen (1336). Ik kon Joop meedelen dat hij tegen een invaller speelde, de rating was mij onbekend maar we dachten aan 1500. Dat we zo’n lage rating in de Promotieklasse van de RSB tegen zouden komen, had ik niet verwacht. Eerlijkheid gebiedt te zeggen dat wit lekker actief speelde en zeker niet slecht stond. Joop ving het initiatief op maar ging mijns inziens te voorzichtig verder. Op Dh3 waarmee wit trachtte dameruil te bewerkstelligen (Kc8, Dd7) speelde Joop e6, terwijl f5 veel beter was. Dat dekte het paard op e4 wat even later belangrijk was toen wit Dd3 speelde met aanval op pion d4 en het ongedekte paard op e4. Er was nu weer materieel evenwicht, maar zwart (Joop) had 3 centrumpionnen wat hem groot voordeel opleverde. Wit stelde remise voor en Joop keek naar mij als vervangend teamleider. Een resoluut nee van mijn kant werd 2 zetten later gevolgd door een enorme blunder van wit.  Hij gaf schaak door Tc8 te spelen, waarop Joop uitriep “Pardon?!”. Hij kon de ongedekte toren zo oprapen met zijn koning; kortsluiting noemde de witspeler dit.

Jan Buis viel in voor Frits van Duin. Aan bord 4 trof hij met Severijnen de sterkste speler van De Willige Dame. Een rating van 1336 zie je niet veel in de Promotieklasse maar ook de rating van Severijnen 2160 kom je niet veel tegen. Jan speelde de opening en het begin van het middenspel erg goed. Zijn tegenstander was niet helemaal bij de les. Het weglaten van a6 na een wit a4, had afgestraft kunnen worden met a5 en wit komt in het voordeel. Jan koos voor een andere oplossing en kwam ook beter te staan. Helaas zette hij niet actief voort en liet zich in de verdediging drukken. Dan gaan toch de ruim 600 ratingpunten verschil doorwegen. In het eindspel werd hij weggeschoven, helaas want een sensatie had erin gezeten!

Michel van Cappellen kon zijn favoriete openingsvariant spelen tegen teamleider Nunnikhoven (1880) Hij kwam goed te staan, maar koos niet het juiste plan. Actief maar met te veel zwaktes in zijn stelling. In het eindspel was hij kansloos, een onnodige nederlaag.

Als u nu alle scores optelt, komt u tot een 1-4 tussenstand. Maar alle 3 de laatste borden stonden gewonnen. Bert ten Wolde aan bord 6 stond als eerste gewonnen deze avond. Zwart speelde h6 en g5 en besloot  even later toch kort te rokeren. De batterij op de witte velden werd opgezet door Lc2 en Dd3. Het wachten was op de genadeklap van Bert. Tot frustratie van de teamleider bleef dit verschillende keren uit. Achteraf bleek dat Bert de meeste zetten wel had overwogen maar koos voor zekerheid. Die houding kan punten kosten, want je laat je tegenstander inleven. Maar niet in dit geval, want de stelling van Bert bleef gewonnen. Na zijn dame te verliezen tegen een toren had Weerdestein (1573) moeten opgeven, zijn stelling was kansloos. Hij koos ervoor om nog wat zetten te spelen, maar staakte dan toch de ongelijke strijd. Al met al een zeer nuttige overwinning van Bert alleen slecht voor het hart van de teamleider.

Remko Moerkerken liet zien dat hij beter thuis was in de gespeelde opening dan zijn tegenstander van Gorkom (1613). Met zwart kwam hij zeer actief te staan en wist zijn beide torens op g-lijn te brengen dreigend naar de witte koning. Een grote fout van Remko bleef gelukkig onopgemerkt en zo bracht hij schijnbaar eenvoudig de overwinning binnen. Dat was met de schrik vrijkomen.

Jan Sluiter won in de opening een pion, maar Paans (1516) had wat tegenspel. In de analyse vond Michel dat het tegenspel wel een pion waard was. Dat was niet mijn kijk op de stelling. Met geen zwaktes in de stelling, een veilige koning en voldoende ontwikkeling, was het alleen zaak om de paarden beter neer te zetten of af te ruilen zoals Jan deed. Een bekende fout van zwakkere spelers is het afruilen van materiaal als je een pion achter staat. Men denkt wellicht dat de remise dan dichterbij komt, maar niets is minder waar. Toen Jan kon overschakelen naar een pionneneindspel waarbij zwart naast een pion achterstand ook nog een dubbelpion kreeg was het tijd om op te geven. Ook hier speelde zwart te lang door, maar moest zich tenslotte in het onvermijdelijke schikken.

Hiermee werd de eindstand 4-4 bereikt en is een ronde voor het einde de strijd om degradatie beslist. Krimpen blijft in de Promotieklasse, een goede prestatie!

Vervangend teamleider

Peter Glissenaar