| K3 RSB | Dordrecht 5 | |||
| 1 | Robert Leconte | – | J. Soeterbroek | 0-1 |
| 2 | Eric Hill | – | A. de Maertelaese | 1-0 |
| 3 | Evert Hoogervorst | – | T. Slotboom | 0-1 |
| 4 | Charlie Szymanska | – | P. Schot | 0-1 |
| 5 | Theo Heukels | – | W. van Vliet | ½-½ |
| 6 | Peter de Weerd | – | P. Fafie | 1-0 |
| 7 | Jan-Louw Minnaar | – | E. de Vlies | 1-0 |
| 8 | Leo Koot | – | L. Poort | 1-0 |
| Resultaat | 4½-3½ |
Verrassende overwinning van Krimpen 3 tegen Dordrecht 5
Mijn constatering in mijn vorige verslag dat ook een slecht begin het halve werk is, werd afgelopen maandag snel bevestigd. Ons team behaalde tegen het veel hoger geplaatste vjifde team van Dordrecht een verrassende overwinning met 4,5 tegen 3,5. En dat terwijl we twee vaste spelers moesten missen: Henk Stam en Eddy Hermans.
Om de variatie nog groter te maken: verloren we vorig keer door slechte resultaten aan de lagere borden, deze keer werden daar juist de punten binnengehaald. Daarnaast liet ons puntenkanon Eric opnieuw zien van onschatbare waarde te zijn door aan bord 2 een snelle overwinning te behalen. Ook Jan Louw harkte aan bord 7 redelijk snel een punt binnen, gevolgd door Leo die aan bord zijn tegenstander verschalkte met een mat “uit den hooge”. Ik laat het slot nog even zien omdat dit altijd weer leuk is. Leo (wit) heeft een pion op g7 en zijn koning op c3. Zwart heeft een pion op b2 en zijn koning op a3. De beide pionnen promoveren op de volgende zet, beide met een dame waarna Da8 mat volgt. Had zwart de minor promotie b1P met schaak gedaan dan was hij natuurlijk nog steeds totaal verloren maar had hij nog een tijdje kunnen doorspelen.
Ik speelde zelf aan bord 6 en was zeer gebrand op mijn eerste overwinning in RSB verband (ik speel zowel in het achttal als het viertal). In een nogal saaie partij – no problem – belandde ik in een eindspel dat ik niet hoefde te verliezen maar dat, zoals alle eindspelen, nog vol voetangels en klemmen zat. Ik gokte op de ruilbereidheid van mijn tegenstander waarna ik rekende op mijn actievere koning. Deze opzet werkte perfect, zodat ik eindelijk weer eens kon winnen.
Tussenstand dus 4-0. Een halve minuut later werd aan bord 5 naast mij (Theo) tot remise besloten omdat beide spelers veroordeeld waren tot aan het einde der tijden met hun koning achter hun eigen pionnenmuur te wandelen. Hiermee was de buit dus binnen.
Vervolgens verloor Charlie aan bord 4 geruisloos en Evert aan bord 3 iets minder geruisloos. Resteerde kopman Robert die in een tricky doch kansrijk eindspel was beland. Hij mocht van mij remise aanbieden, maar het sierde Robert natuurlijk dat hij koos voor de rol van dappere krijger. Door zijn paard voor een gevaarlijke pion te offeren had hij zeker remise kunnen houden. Maar hij durfde dit niet aan en moest bij een wegtikkende klok toezien hoe de gevaarlijke pion dodelijk werd. Zijn vallende vlag maakte een even stil als onverbiddelijk einde aan dit drama. Robert had daar natuurlijk zeer de pest in. Maar het schaakleven begint altijd weer opnieuw en een volgende keer schijnt vast ook voor hem weer de zon.
Peter de Weerd
Teamleider Krimpen 3 RSB
