Krimpen 5 blijft niet achter in de winstweek

Verslag Nieuwerkerk 3 tegen Krimpen 5 op dinsdag 16 februari

Bij afwezigheid van teamleider Peter ben ik gevraagd als interim verslaggever hetgeen ik zo goed als zo kwaad hierbij probeer te doen.
Als medespeler heb je anders dan een non-playing teamleider minder inzicht in datgene wat je teamleden aan het doen waren.

Allereerst mijn eigen partij die redelijk in evenwicht was tot het verlies van een
pion op de damevleugel. Op zich was dat zeker nog niet verliesgevend want d.m.v. een aanval met een toren probeerde ik de dame te verschalken. Waarschijnlijk had ik daarna niet de dames moeten afruilen want daardoor kwam de hele zwarte brigade opstomen. Waarschijnlijk had nog een toren erbij het gewenste resultaat gehad maar ondertussen stond ook mijn loper in die ik tactisch had geplaatst zodat zijn dame niet over de diagonaal a4 – d7 kon ontsnappen. Feitelijk had ik achteraf beter kunnen afzeggen want ik was eigenlijk nog herstellende van een zware griepaanval. Helaas 1 – 0.

Jos had daarvoor kennelijke een makkelijke overwinning geboekt want hij was het eerste klaar.
Henk Stam beet helaas in het stof tegen zijn opponent dus ook hier een verliespunt.Daarna ging het crescendo voor ons. Eric en Eddy bonden beiden hun resp.tegenstanders aan de bekende zegekar. Eddy zegt hierover: Ja, was een pittige, ik deed een paard in de uitverkoop binnen een lastige stelling waarin 2 penningen maar kwam daar toch aardig uit met 2 vrijpionnen. Vervolgens een valletje met een toren offer en na een hoop gemanoeuvreer uiteindelijk aan de overkant gekomen waar een Dame werd geboren. De rest was routine.

Theo kwam remise overeen met de bekende Bas Koote.
Er resten nog 2 partijen waar ik me door mijn eigen verlies wat intensiever mee bezig kon houden. Allereerst die van Wil Mourmans. Hij stond haast op promoveren
op H1 echter een tactische manoeuvre van zijn tegenstander met zijn paard hield dat tegen. Door geduldig heen en weer te spelen met een loper en gelijktijdig vast maar zeker op te rukken met de koning gevolgd door een pion kon hij de overwinning zeker stellen.
Blijft over de partij van Peter van Wieringen die het langst van ons allemaal aan het bord zat. Met een verdubbelde toren had hij een aanval op de gerokeerde koning. Na afruilen van de dames probeerde hij met een paard offer voordeel te behalen maar dat mislukte. Toen Peter ook nog eens paardvork plaatste op beide torens was de partij voorbij en had hij gewonnen. Alle door hem in mijn aanwezigheid gedane zetten waren kwalitatief van grote klasse.

Met 5 match- en 26,5 bordpunten draaien we aardig mee in de middenmoot van RSB klasse 4B.

Arjen Postma

Het randgebeuren

Dinsdag 16 februari 2016, Krimpen 5 uit tegen Nieuwerkerk 3 en ik was gevraagd als invaller. Zwart aan bord acht. Ruim van tevoren wist ik het. Eerst maar uitzoeken waar we heen moeten. Kerkelijk Centrum aan de J.A.Beijerinkstraat. Google Maps geraadpleegd, Streetview bekeken. Fijn, eenvoudige route en volop ruimte om te parkeren.Toch beetje eerder vertrekken i.v.m. mogelijke wegwerkzaamheden. Zwart, dus nog eens wat gespeelde partijen met zwart nakijken? Nou ja, eentje dan. Het gaat toch altijd weer anders. Inderdaad was ik te vroeg, maar direct zag ik een auto naast mij parkeren met bekende gezichten. Het was wel koud, het was twee graden onder nul volgens de thermometer van het dashboard.

Binnen was de grote hal koel, maar de zaal was wel op de juiste temperatuur. Daar werden we hartelijk begroet door de reeds aanwezige teamleden. Gelegenheid om wat te praten. Dan is het tijd om vooraf even het toilet te bezoeken. Zo, hier is het koud. Gauw wegwezen. Acht uur en ik neem mijn plaats in achter bord acht aan een lange rij aaneen geschoven tafels. Ver weg bij bord één staat een man met een papier in de hand, hij geeft een korte inleiding van de avond, denk ik. In de zaal zijn meer schakers, die zitten nog niet, maar staan gewoon gezellig te praten. Voor mij betekent dat een extra hindernis om te verstaan wat de man te zeggen heeft. Ik vertrouw erop dat het ongeveer het bekende praatje is dat ik bij de thuiswedstrijden van onze teams altijd stil mag aan horen. Ik vang nog wel mijn naam en de naam van mijn tegenstander op. De laatste had zich al voor gesteld en voordat hij de klok indrukt, stelt deze vriendelijke heer tevens voor eerst maar eens wat drinken te halen. Goed idee, en terwijl aan alle borden de tijd loopt, zit ik nog wat te kijken.

Er staat een wedstrijdbord voor mijn neus. Oei, geen cijfers en letters op de rand. En dat met zwart. Bovenaan mijn notatieblaadje het rijtje letters hgfedcba gezet, dat moet voldoende zijn. Ik krijg de thee en na nogmaals de handen te hebben geschud, drukt hij de klok aan en doet de openingszet e4. Zo, dat komt me bekend voor, so far so good. Bij het noteren komt mijn rijtje letters goed van pas. Door wisselende emotionele momenten op het bord ziet mijn notatie er na verloop van tijd echter toch behoorlijk slordig uit: veel doorhalingen en verbeteringen. Het lukt mij niet om snel het goede veld te benoemen. En de klok geeft al een verschil van 20 minuten aan in mijn nadeel. Maar gelukkig hoor ik af en toe het noteren van mijn overbuurman, die het voor zichzelf een beetje hardop zegt voordat hij het opschrijft.

Na de thee en een uur spelen weer naar het toilet, daar het is nog kouder geworden. Er is beweging in de zaal, er is een bord met een winnaar. Punt voor ons team, dat voelt goed. De deur naar de hal achter mij staat de hele avond open, dat voelt minder goed in mijn rug en in mijn nek. Er beginnen meer mensen te lopen, ze staan dan weer lang stil bij een bord waar de spanning is opgelopen. Mogelijk dat een stelling dreigt te vallen. Dan wordt het pas leuk. Ik heb geen tijd om er iets van te zien. Ik had achteraf gezien beter ook bovenaan mijn blaadje het rijtje cijfers 87654321 even verticaal moeten opschrijven. Er gaat niet alleen op het bord soms wat mis. Gelukkig zie ik steeds meer punten voor ons team op het grote flipoverpapier verschijnen. Hoewel ik er met mijn rug schuin naar toe zit, kan ik het wel zien, als er niemand voor staat.

Mijn klok loopt door en na zet 39 krijg ik dit op mijn bordje.

Zet 39: Dc8 Schaak, maar ik schreef Dc1.

Zwart aan zet. Wat zou u doen? Wat kan die dame voor schade aan richten? Dat kost me weer tijd en we staan qua tijd net een beetje bij elkaar in de buurt. Nog meer geloop om ons heen, ook weer punten voor ons team. Dat geeft steun. Ik besluit niet alles door te rekenen en ga er voor. En na de volgende zet Dg4 staat het weer zo.

Pff, dat valt mee, wel blijven opletten en dat paard erbij betrekken. Nog meer punten verdeeld aan de hogere borden zie ik en merk ik. We zitten als laatsten. Ik word door mijn teamleden bemoedigend toegeknikt. Bij zet 54 steekt wit de hand over het bord en is de partij voor mij. Ik krijg schouderkloppen. Met mijn tegenstander nog even nagepraat bij een flesje Cassis. Hij vindt het noteren ook nog steeds lastig.

Peter van Wieringen