Krimpen 5: sof tegen SOF(DZP) 4

De eerste wedstrijd van het nieuwe jaar was een mooie gelegenheid om de goede voornemens voor 2016 in daden om te zetten. Zie hiervoor ook het vorige verslag. Maar zoals wel vaker met goede voornemens was de wens hier de vader der gedachte. Waar de wedstrijd tegen het op papier zwakkere combiteam van Oostflakkee en De Zwarte Pion gewonnen leek te kunnen worden bleven we aan het eind van de avond zowel met niet gerealiseerde voornemens als met lege handen achter.
De start was vliegend doordat de tegenstanders slechts 7 man konden opstellen. Helaas ging er bij Jos al vroeg iets mis waardoor de stand weer gelijk werd. Maar nadat Aad tegen een talentvolle jeugdspeler zijn voordeel systematisch uitbreidde, cumulerend in een vol punt, en Eric wist af te wikkelen naar een gewonnen eindspel leek er geen vuiltje aan de lucht. Te meer omdat Henk Verver elke kwartier een pion veroverde en vroeg in de avond maar liefst 4 pionnen + een kwaliteit voorstond.
Nadat onze kopman Henk Stam had verloren voltrok het drama zich aan de laagste twee borden. Henk Verver verknalde zijn totaal gewonnen stelling door een dame weg te geven. Zelf kwam ik – ook al tegen een talentvolle jeugdspeler – door een moment van onoplettendheid een pion achter. Hoewel ik daarna wat achter de feiten aanliep was er nog niets verloren en ontspon zich een best aardige partij met kleine tactische verwikkelingen. Na een gelukte tactische truc had ik zelfs moeten winnen. Ik vergaloppeerde mij echter in de daarop volgende afwikkeling en verpatste een toren. Na wat laatste stuiptrekkingen kon ik opgeven en stonden we dus met 4-3 achter.
Arjen, wetende dat een overwinning nodig was om de nederlaag van het team te voorkomen belandde in een eindspel met gelijke lopers dat totaal gesloten was en dan ook werkelijk potremise was.. Zijn tegenstander had een pion meer en bood gezien de stand remise aan. Het siert Arjen dat hij dit afsloeg, omdat hij natuurlijk hoopte op een wonder. De kans op zo’n wonder was echter nul omdat beide spelers alleen konden manoeuvreren achter hun eigen pionnen. Nadat dit inzicht bij onze laatste krijger was doorgebroken werd het punt alsnog gedeeld en bleven wij met lege handen (dat wil zeggen met 3,5 bordpunten) achter.

Peter de Weerd