Zwaarbevochten remise voor viertal

De eerste wedstrijd in het nieuwe jaar was tegen de mannen uit de bekende Dordtse poffertjessalon  waar wij vorig seizoen te gast waren, maar die nu de reis naar Krimpen moesten maken.

Vanwege een in mijn ogen hinderlijke schaduwplek op de gebruikelijke plaats voor de externe wedstrijden was ik met het team een rij tafels richting midden van de zaal opgeschoven. Daar was het zicht op de wat donkere externe borden prima. Het viel me later op dat de gewone plastic borden met meer wit daarmee ook meer licht vangen dan de externe. Daardoor leek het zicht erop me wel mee te vallen bij de muur waar nu intern werd gespeeld.

Een gemiddeld ratingverschil van 200 in ons nadeel voorspelde een zware avond. Gemotiveerd begonnen we dan ook aan de wedstrijd. Die begon slecht met een vlotte nederlaag van Lars. Na de opening raakte z’n pionnenstelling al snel ernstig verminkt waarna Lars meende te moeten gaan aanvallen. Ook dat ging niet goed want er ging al even snel een loper af waarna het echt uit was.

Daar stond tegenover dat André aan bord vier een stuk voor stond. Dat was razendsnel gebeurd in het Londen systeem wat André op het bord zette en de tegenstander kennelijk verraste. Die dacht na …..Pf6 een zet later met …..Ph5 de witte loper op f4 te gaan afruilen maar had niet door dat André ondertussen al e3 had gespeeld zodat het paard een eenvoudige prooi werd voor de dame.

Een meevaller, maar wel één van de soort die druk legt op de ontvanger van het cadeau vanwege het nu “moeten “ winnen. Dat ging André prima af, hij nam er de tijd voor en ik heb de keren dat ik even kwam kijken geen moment van verslapping gezien zodat dit punt zonder verdere problemen bijgeschreven kon worden.

Leo ‘s partij met wit aan bord twee kon ik een beetje vanuit m’n ooghoek volgen en dacht lang dat het daar wel op remise zou uitdraaien. Dat dacht ik nog steeds toen de partij in een paardeindspel was overgegaan. Maar helaas, toen ik na enige tijd weer eens keek stond er plots een zwarte dame op het bord. Volgens Leo had een pionoffer hem de das om gedaan. We stonden met 1 – 2 achter en alleen ik speelde nog.

Lang had ik met een pion minder én mindere stelling onder druk gestaan. Het liep uit op een paard / loper eindspel met pionnen op beide vleugels met de loper, het langeafstandswapen, voor mij. De pluspion van m’n tegenstander was ondertussen deel van een dubbelpion geworden, een meevaller. Vier tegen drie op de damevleugel en twee tegen twee op de koningsvleugel. Die dubbelpion maakte het mij iets gemakkelijker. Het groepje van vier had dankzij de dubbelpion slechts de aanvallende waarde van drie. Het was helder dat de koningen na ruil van de stukken een beslissende rol zouden gaan spelen. Inmiddels bespeurde ik onzekerheid bij m’n opponent die wel wilde winnen maar niet goed voor zich zag hoe. Hij begon veel tijd te gebruiken waarmee m’n achterstand op de klok nagenoeg verdween. Wat ook hielp waren de opportunistische koningszetten die ik er een paar keer tussendoor gooide om de psychologische druk op te voeren. En dat werkte. De tegenstander zette een grote afruil op de damevleugel in gang waarna mijn koning met beslissende voorsprong aan de sprint naar de andere vleugel kon beginnen. Het punt voor mij en de remise voor het team waren binnen. Pffff…….

Theo Heukels, teamleider