Promotie 2 – K3

Promotie II – Krimpen III. Een nieuw seizoen, een nieuw team.

Krimpen II na de overgang van SO Rotterdam > Krimpen, nu Krimpen III.
De broers van Nieuwenhuizen, vertrokken naar Krimpen II, aan Hans Ranft en Remko Moerkerken de taak om dit sterke duo te doen vergeten. Nieuwkomers: Joop Nederhorst (ex SO Rotterdam), Bert van Brussel en ondergetekende.

Krimpen III, nummer 8 op rating in groep 4G, zal vol aan de bak moeten, om zich in deze groep staande te houden.

De eerste wedstrijd, al direct 3 afmeldingen, maar we vonden in Michel van Cappellen en David Berendsen goede vervangers voor de uitwedstrijd tegen Promotie II.
Na 2,5 uur spelen ging uw teamleider, B7, het slechte voorbeeld en kon door schaakblindheid, direct opgeven. Michel van Cappellen volgde snel, zijn versplinterde pionnenstelling beloofde weinig goeds, voor het toreneindspel dat volgde. Dat bleek helaas de realiteit. Bert ten Wolde, B6, kreeg geen vat op zijn tegenstander en moest de strijd ook vroeg staken.

Dus stond de rest van het team voor de schier onmogelijke taak een 3-0 achterstand, goed te maken.

B4, liet er geen gras over groeien, speelde een prima partij en scoorde met zwart de 3-1. Het laatste uur was het wachten op de uitkomst van de overgebleven strijders.

David Berendsen, B8, speelde met zwart een partij uit een stuk en kwam steeds beter te staan.

De stelling van Meinte Smink, B3, zag er ook veelbelovend uit, of was dat optisch bedrog?
Ook Remko Moerkerken’ s stelling, B2, bood aanvankelijk kansen. Terwijl Hans Ranft, B1, zijn best deed, om er met wit een aanval uit te persen, maar zijn tegenstander hield de stelling vooralsnog in evenwicht. Zou Krimpen III de achterstand dan toch nog kunnen wegwerken?

Op zeker moment kwam Meinte naar me toe, en vroeg of hij remise mocht maken.
Bij winst van David en Remko, zou er toch een matchpunt gered worden. Ik kan doorspelen maar dan neem ik wel grote risico’s want mijn e en d pion liggen onder vuur en zwart heeft met zijn a en b pion, een dikke plus. Het stond zo:

We spraken af, de klok 7 minuten te laten lopen en te kijken hoe de partijen van Remko en Hans zich zouden ontwikkelen. Maar Remko’s positie ging bergafwaarts en ook Hans Ranft’ s stelling werd er niet beter op. Daarop werd de knoop doorgehakt en pakte Meinte zijn remise.

De aanval op Remko’s koningstelling sloeg inderdaad door, terwijl Hans Ranft forceerde en ook verloor. David Berendsen tenslotte, speelde een geweldige partij en wist het 2e winstpunt mooi binnen te slepen.

Hoe beleefden de spelers zelf de wedstrijd?

Hans Ranft :
Na een normale opzet belandden we in een laveerachtige stelling waarbij ik steeds beter kwam te staan. Stockfish maakte echter gehakt van zowel mijn zetten als die van mijn tegenstander…. Ergens gaf ik de controle weg over veld f4. Ik dacht eromheen spelend een mooie aanval te kunnen opzetten. Mijn tegenstander geloofde mij en volgde mijn plan. Ik kwam in tijdnood nadat ik een pion geofferd had voor wat kansen. Daarna speelde hij het keurig en kwam ik niet meer boven water. Jammer, maar helaas, een 0.Toch heb ik in de opzet een goed spelend krimpen 3 gezien, dat later op de middag de grip verloor en als team net te kort kwam. Volgende keer beter!
Meinte Smink:
Mijn partij ging lange tijd gelijk op. In het middelspel besloot ik om een pion op de damevleugel te offeren, waarna ik mijn stukken op de zwarte koning kon richten. Ik moest echter na enige tijd genoegen nemen met eeuwig schaak, omdat de verbonden vrijpionnen van tegenstander anders in zijn voordeel zouden uitvallen.

Joop Elderhorst :
Van mijn partij zou je kunnen melden dat ik het mijn tegenstander knap lastig maakte met een origineel torenmanoeuvre (Tc8-c4-g4) gevolgd door oprukken van de e- en f-pion. Het kostte hem zoveel tijd hier het juiste tegenspel op te verzinnen dat hij het al na 25 zetten opgaf, een paar seconden voor zijn vlag viel. Overigens in een stand die niet eens minder was voor hem gebiedt de eerlijkheid mij te zeggen.

Wit aan zet speelde hier Pe7 + , i.p.v. g3-Th6 ; d7 enz.
Michel van Cappellen:
Door een slimme zetvolgorde kon ik niets realiseren in de opening. Strategisch was mijn tegenstander mijn meerdere. Na een domme fout verloor ik een pion. Een paar zetten later kreeg ik de pion terug, maar mijn pionnenstelling waren verspreid over het bord. In het toreneindspel bleek dit een beslissend nadeel. Ik probeerde er nog een leuke aanval uit te persen, maar door sterk spel van mijn tegenstander kwam daar niets van terecht.
Bert ten Wolde:
Bert kreeg met zwart een Engelse opening voor zijn kiezen. Hij pakte het veel te passief aan. De witspeler marcheerde zijn f-pion door naar f5, ondersteund door een paard op h4, hiermee gelijktijdig de zwarte loper op g6 en pion e6 te bestoken. De zwarte stelling stortte als een kaartenhuis in. Daarnaast had Bert ook nog niet gerokeerd. In hogere zin was de partij toen al verloren. Een partij om te vergeten, maar ook om van te leren.

Ons verslag , Krimpen III , samengevoegd/opgetekend door Hans van Calmthout