Krimpen 3 herpakt zich tegen RSR Ivoren Toren 3
Henk was aan bord 3 het eerste klaar. Nu is Henk dat wel vaker, niet altijd om even verheugende redenen. Dit keer was de reden wel een plezierige: het werd een vredespijpremise. Dat kwam Henk zeer gelegen omdat hij snel naar huis wilde om de volgende dag de kleuren van Krimpen te verdedigen in de KNSB competitie.
Aan
bord 8 liet Leo zien van grote waarde te zijn door voor de derde keer op rij
ongeslagen te blijven, dit keer met een vol punt. Na een overwinning van Jan-Louw
en een degelijke Theo-remise aan bord 7 (onze kopman Robert was nog met vakantie,
Theo verving hem) stonden we al vroeg in de avond met 3-1 voor en gloorde er
iets moois. Eric was aan bord 1 initiatiefrijk bezig en ook Eddy verging het
aan bord 4 niet slecht.
Helaas moest Charlie aan bord 5 het onderspit delven na te zijn terecht gekomen
in een totaal verloren pionneneindspel. Omdat Eddy geen kans zag zijn lichte
voordeel te verzilveren en dus moest berusten in remise werd het nog een beetje
spannend (3,5 – 2,5).
Resteerden Eric en Evert aan de eerste twee borden. Eric had inmiddels een zeer ernstige promotiedreiging gecreëerd met een vrijpion op f7. De partij winnen was een kwestie van goed blijven opletten een geen fouten maken. Dat ging prima en nadat zijn tegenstander door de vlag was gegaan was de overwinning van Eric en daarmee van ons team een feit.
Dit zo zijnde maakte in als teamleider een fout. Ik meende als teamleider niet het recht te hebben een eigen speler te benaderen met het verzoek remise aan te bieden. Dat schijnt echter wel te mogen. Als dit had geweten had ik Evert onmiddellijk benaderd om dit te doen: hij stond iets beter en de totale wedstrijd was al door ons gewonnen. Dan had een aantal betrokkenen drie kwartier eerder naar huis kunnen gaan. De stelling was lastig, Evert had nog een half uur en verbruikte deze tijd met het vruchteloos zoeken naar een winstplan. Zijn tegenstander – Leonardo Ayala, de zoon van Angelo – raakte in hevige tijdnood maar profiteerde koelbloedig van het increment door steeds één of enkele seconden voordat de vlag zou vallen een niet-foute zet te doen. Evert werd naarmate zijn tijd verstreek steeds nerveuzer. Wat te vrezen viel gebeurde inderdaad: hij maakte een ernstige fout en gaf op. Daarmee werd onze overwinning tot het kleinst mogelijke verschil teruggebracht,
Het gevolg was wel dat ik nog nooit zo laat thuis ben geweest, hoewel de wedstrijd in mijn eigen woonplaats Rotterdam was en ik daarom niemand hoefde thuis te brengen.