De koning is verslagen!
Op dinsdag 5 februari reisde Krimpen 1 af naar de Charlois voor de wedstrijd tegen Shah Mata. Er werd gespeeld in een zaaltje naast het cafe “tante Sjaar”; erg gezellig. En iedereen had er zin in. Diederick en Hans Ranft wilde hun mooie ratingprestatie voortzetten, ik wilde mijn ongeslagen reeks voortzetten, en de jonkies wilden natuurlijk winnen.
Maar ook Hans van Nieuwenhuizen had er zin in. Als snel had hij met zwart een plezierige stelling. Met c5 brak hij de stelling open en bezorgde zijn tegenstander een aantal geïsoleerde pionnen. In een vlot tempo werd het een eindspel. De koning, paard en toren van wit, konden het niet bolwerken tegen de actievere stukken (paard en toren) en vrijpion van Hans.
Ik probeerde op bord 8 een oude vertrouwde opening te spelen, maar het werd al snel een hele andere opening. Ik kreeg de mogelijkheid om snel een pion te winnen, maar koos hier niet voor om actief spel voor mijn tegenstander te voorkomen. Na het insnoeren van een vijandelijk paard op f3 was ik klaar voor de aanval. Wij waren kort gerokeerd, en na het uitlokken van een pionnenstorm gingen beide koningstelling open. Ik had iets dieper gekeken, en met wat tactische wendingen (o.a. tijdelijk paardoffer) kreeg ik een geweldige aanval op f2 en de koning. Een blunder van mijn tegenstander beëindigde een korte partij.
Een lekker begin voor de staartborden die het relatief zwaardere tegenstanders hadden dan de topborden. Het zag er verder goed uit. Veel stellingen waren nog in evenwicht (het was immers nog vroeg op de avond). Wiggert had zich helaas verslikt in de opening en verloor een pion, en kreeg een slechte stelling. Met actief spel probeerde hij er nog iets van te maken. En dat lukte! De partij eindigde gelukkig vrij snel in remise. In de analyse liet Wiggert zien dat tegenstander Paul de Freytas 1 kans op winst had gemist. In vergelijkbare varianten daarna was die winst er niet meer, en had Wiggert voldoende activiteit.
Arne Pols speelde een goede partij. Hij bereikte niet heel veel, en belannde in een eindspel met gelijke lopers. Arne had alle pionnen op de goede kleur, en zijn tegenstander niet. Hij liet goede techniek zien, en speelde moeiteloos het eindspel naar winst. Inmiddels was de stand dus 0,5 tegen 3,5.
Diederick had een prettig ogende stelling ( ) maar tegenstander John la Gordt Dillie had van zijn koningsvleugel een fort Knox gemaakt. Diederick zat hard ter verzinnen hoe hij de noot moest kraken. Floris had in een scherpe opening een gunstige variant bereikt. Op de koningsvleugel had hij niets te vrezen, en kon spel gaan maken in het centrum of damevleugel. Hij koos voor het centrum. Hans Ranft speelde weer zo’n opening waar ik totaal niets van snap. Rustig schuiven en dan opeens beter staan. Maar tegenstander Bram Steyn kan dit ook, en langzamerhand twijfelde ik aan de stelling van Hans. Op bord 7 speelde Bert, en heeeel lang bleef de stelling symetrisch.
David van der Mast (tegenstander van Floris) was in tijdnood gekomen, en met 3 minuten op zijn klok offerde hij opportunistisch zijn toren op h7. Floris had voldoende tijd om een verdediging te vinden, maar slaagde daar onvoldoende in. David kreeg de gewenste aanval op de koningsstelling (open h-lijn en dame die kwam binnenvallen), maar verloor glansloos op tijd. De overwinning was binnen.
In de partij van Bert was de stelling nog steeds gesloten, en hadden beide spelers een slechte loper. De tegenstander van Bert, John Onderdelinden, kreeg een octopus in het witte kamp. Enkele zetten later was Bert genoodzaakt dit paard te ruilen. De zwarte stukken kwamen hier meer tot leven, en Bert speelde een mindere fase. Een nul.
Diederick probeerde de noot te kraken, maar het ging erg moeizaam. Ondanks flink wat aanvallers, waren er voldoende verdedigers om de gelederen gesloten te houden. Toen Diederick de 2derij veroverde was er eindelijk een aangrijpingspunt voor meer aanval. Uiteindelijk wist Diederick de boeidende partij te winnen. Hans Ranft verloor zijn lange partij, waardoor de stand 2,5-5,5 werd in ons voordeel.
Michel van Cappellen
