Theo verslaat Dieren

Na een paar jaar afwezigheid in Dieren besloot ik weer eens mee te doen aan het open NK. Ik moest kiezen tussen het zesrondig zwitsers toernooi of de vierkamp. Het zesrondig toernooi viel samen met de afsluiting van de Algerabrug, maar dat speelde geen rol bij mijn overwegingen. Richting Utrecht via Schoonhoven duurt wat langer maar vind ik op zich wel prettig rijden. Het werd toch de vierkamp vanwege het dan samen met een clubgenoot optrekken. Toen die echter onverwacht moest afhaken heb ik nog overwogen om me naar het zesrondig te laten omboeken, maar het bij nader inzien toch maar zo gelaten. Bij de vierkamp ben je gekoppeld aan drie anderen waarbij je hoopt op een aardige groep. Dat zat hier helemaal goed.

In tegenstelling tot wat wij in de RSB en op de club gewend zijn heb je hier zeeёn van bedenktijd. Dat lijkt prettig maar kan zich ook tegen je keren. Dat ondervond ik aan den lijve maar zag het verschijnsel zich ook in de hoofdgroep manifesteren.

De eerste ronde sloot ik af met een zwaar bevochten remise. Lang had ik met een pion minder onder druk gestaan maar was er in een lang dame-eindspel dan toch in geslaagd eeuwig schaak te bereiken. De volgende dag vertelde m’n tegenstander dat ik misschien zelfs nog had kunnen winnen. Die wending had ik niet gezien, vermoedelijk mede doordat het al laat was geworden en ik eigenlijk wel graag naar huis wilde. Dat kan gebeuren bij lange partijen met ruime bedenktijd plus 30 seconden per zet erbij.

De tweede ronde ging heel anders en helaas een stuk minder. Het was tegen een jeugdspeler die zo z’n eigen methodes had om met de ruime bedenktijd om te gaan. Na iedere zet van mij reageerde hij door een poosje naar het plafond te kijken, de zaal in te staren of een wandelingetje te maken. Heel apart. Ik ging al vroeg in de partij elementair de fout in door te snel een breekzet te doen. De ruime bedenktijd had daar zeker mee te maken. Ik hield mezelf in dit geval ten onrechte voor dat de bedenktijd weliswaar ruim is maar ook weer niet eindeloos. Ik zette dus waar ik beter ook even naar het plafond had kunnen kijken. Dan had ik misschien bedacht dat de stelling opengooien bij onvoltooide ontwikkeling hier niet zo’n goed idee was.

De derde dag ging het beter. Ik bouwde lang aan een leuke aanval maar die sloeg helaas net niet door. Een plusremise was de uitkomst. Maar helaas, plusremises leveren niets extra’s op zodat Dieren mij vermoedelijk wat ratingpuntjes gaat kosten. Die moet ik dan maar weer zien terug te halen op de PK.

Alvorens aan de thuisreis te beginnen wandelde ik nog wat door de enorme tot speelzaal omgetoverde sporthal en liep juist op tijd langs de hoofdgroep om te zien dat GM Roeland Pruijssers nog een paar minuten had voor een paar zetten tot de tijdcontrole bij de veertigste zet. Daarna komt er een half uur bij. Zover kwam het echter niet. Tot verbijstering van het handjevol omstanders en hemzelf ging hij al peinzend door de vlag. De klok totaal uit het oog verloren in die slotminuten. Ook in de hoofdgroep dus een slachtoffer van de klok al is de achtergrond natuurlijk in het geheel niet te vergelijken met de gebeurtenissen aan de andere zijde van het elospectrum.

Alles bij elkaar voldoende aardig en interessant geweest om volgend jaar maar alvast met potlood in de agenda te zetten.

Theo Heukels

Een reactie plaatsen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *