Laat ik beginnen met dat ik zelden zo’n vervelende wedstrijd meegemaakt heb als de pot tegen Shah Mata. Het begon er al mee dat de twee spelers aan bord 1 en 2 niet kwamen opdagen. Achteraf bleek dat de verkeerschaos in Rotterdam die middag daar debet aan was. Zelf konden we vanaf Capelsebrug nog relatief snel op Zuid komen. Het onderkomen in een soort verpleeghuis was bepaald niet erg inspirerend te noemen. Toen er ook nog snel mensen weg gingen die klaar waren, was het gewoon vervelend.
Na een uur stond er dus een 0-2 stand op het bord. De wedstrijdleider dacht nog even dat we te laat begonnen waren en ze dus nog zeker 10 minuten respijt hadden, maar we konden hem snel overtuigen aan de hand van FIDE en Competitiereglement dat dat onjuist was. Onder dit verslag heb ik nog even de betreffende artikelen uit de reglementen gekopieerd. Altijd handig om te weten.
De wedstrijdeider in kwestie was echter ook de tegenstander van Hans. Het is niet helemaal zeker maar na de perikelen over de eerste twee borden maakte hij meteen een blunder en verloor de dame. Dat was dus 0-3. Ik speelde zelf tegen Bram Steijn, een bekende sterke speler van Shah Mata. Ik had het idee dat hij niet erg gelukkig was met mijn Siciliaanse opening dus plaatste ik een tactisch remise aanbod wat meteen aanvaard werd.
Dat betekende min of meer de overwinning want met uitstekende stellingen van Kiri en Samuel leek de rest een formaliteit. Er speelden dus nog vier borden. Daarvan was alleen de uitslag van Samuel normaal in de zin dat hij een prima stelling uitbouwde naar de winst. Vervelend was wel dat zijn tegenstander letterlijk tot de kale koning doorspeelde….
Wat moet ik vertellen over de laatste 3 partijen? Er schiet me de uitspraak “daar lusten de honden geen brood van” te binnen. Ooit ging dat letterlijk over honden en brood maar tegenwoordig wordt het opgevat als dat iets heel erg is….
Te beginnen met Marcel. Met zwart een bord 6, kan niet mis lijkt me. Helaas was de concentratie even weg, want zonder enige compensatie ging de belangrijke pion op d5 eraf. De dame tegenover Marcel speelde aanvankelijk de partij redelijk uit, maar ze ging toch even later de mist in. Pionverlies, stukkenruil waar dat waarschijnlijk niet zo handig was en plotseling stond er een gewonnen pionneneindspel op het bord. Gewoon een punt dus.
Bij Kiri was het aanvankelijk heel erg spannend. Een Schots gambiet volgens mij wat resulteerde in een buitengewoon onoverzichtelijke stelling maar dat ze veel beter stond, zal niemand betwisten. Maar zoals dat soms zo gaat, de doorbraak bleef uit, de tijd begon te dringen en een minder gelukkige afwikkeling leverde een misschien nog iets beter eindspel op voor haar. Helaas bleek er plotseling een uiterst vervelende tactische truc in de stelling en Kiri moest een stuk geven om mat te vermijden. Ze had weliswaar nog 2 pionnen meer maar met een stuk minder leek het toch gewonnen voor zwart. De tegenstander koos m.i. echter de verkeerde manier en liet de witte koning op de damevleugel naar binnen komen. Kiri had nog een pion op de h-lijn en haar a-pion liep ook op a8 af. Doordat zwart echter ook een vrije b-pion had leek het op remise af te gaan. Toen besloot zwart echter tot een uiterst ongelukkige en volkomen overbodige loper zet Le4 waardoor wit een extra tempo kreeg om te promoveren met een van de twee vrijpionnen. De rest was uiteraard elementaire techniek en Kiri incasseerde een vol punt.
Peter had aan bord 5 een minder gelukkige middag. De partij leek eigenlijk voortdurend in evenwicht maar uiteindelijk wist zwart toch een vrijpion te creëren op de b-lijn. Het was inmiddels een dame eindspel geworden waarin Peter alle zeilen moest bijzetten om de remise binnen te slepen. Het was daarom nogal tragisch dat hij op het moment suprême een verkeerde koningszet deed waardoor zwart dame ruil kon forceren en daarna promotie op b1. Een ongelukkige nederlaag dus.
Hiermee kwam dus een nogal onverwachte en onverdiende eindstand van 1½ – 6 ½ op het bord.
Joop Huijzer
Reactie plaatsen
Reacties